گنجشک و خدا

روزها می گذشت و گنجشک با خدا هیچ نگفت ،

فرشتگان سراغش را از خدا گرفتند و خدا هر

بار به فرشتگان این گونه می‌گفت :

" می‌آید، من تنها گوشی هستم

که غصه‌هایش را می شنود

و یگانه قلبی‌ام که دردهایش را

در خود نگه می‌دارد "

و سر انجام گنجشک روی شاخه‌ای از درخت دنیا نشست

فرشتگان چشم به لبهایش دوختند ،

گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود

با من بگو از آنچه سنگینی سینه توست

گنجشک گفت: لانه کوچکی داشتم ،

آرامگاه خستگی‌هایم بود و سرپناه بی کسی‌ام

تو همان را هم از من گرفتی .

این توفان بی موقع چه بود ؟ چه می‌خواستی ؟

لانه محقرم کجای دنیا را گرفته بود؟

و سنگینی بغضی راه بر کلامش بست .

سکوتی در عرش طنین انداز شد .

فرشتگان همه سر به زیر انداختند

خدا گفت : ماری در راه لانه ات بود ،خواب بودی .

باد را گفتم تا لانه‌ات را واژگون کند

آنگاه تو از کمین مار پر گشودی .

گنجشک خیره در خدایی خدا مانده بود .

خدا گفت : و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم

از تو دور کردم

و تو ندانسته به دشمنی‌ام بر خاستی

اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود

ناگاه چیزی در درونش فرو ریخت و

های های گریه‌هایش

ملکوت خدا را پر کرد ....