دروازه های ابدیت

ای خدایی که همه دلها به نام تو آغاز می شود و همه عشقها از نگاه تو سرچشمه می گیرد !

ای خدایی که واژه ها را آفریدی و به درختان توفیق دادی که مداد شوند و به کاغذها همنشینی با شعر ها را عطا فرمودی !

ای خدایی که برای خوشبختی دریاها باران را دمادم فرو فرستادی و بخاطر گل ِ روی خورشید به کوهها گفتی هرگز راه نروند !

یک روز دروازه های ابدیت را به روی من باز کن ، بگذار دمی در کوچه های بهشت بیاسایم !

ای خدایی که سراغت را از شمعها می توان گرفت و ستاره ها به شوق تو می درخشند !

ای خدایی که همه لاله ها تو را می خوانند و همه جاده ها دوست دارند به تو ختم شوند !

ای خدایی که در بادبادکهای کودکی من حضور داشتی و برایم شیرین تر از همه آب نباتها بودی !

روح مرا مثل پروانه ها زیبا کن و مرا میان گرگهای نفس و گناه تنها مگذار !

ای خدایی که از تمام باغهای شمال زیباتری و زیبا آفرینه ها را دوست می داری !

ای خدایی که گلها را همسایه دائمی من قرار دادی تا روزهای خوشبوی ازل را فراموش نکنم !

ای خدایی که هر روز و هر شب پشت پلک هایم می آیی و چشم هایم را با خود به ملکوت می بری !

دلم را مالامال از عشق آیینه ها کن و ابرهای مسافر را به سوی باغچه ام بفرست !